ආදර කතාවක්නම් නෙමෙයි,හැබැයි කෙල්ලො දෙන්නෙක් ගැන සීන් එකක්............

මූ නං මහ මොකෙද්ද මන්ද,කොයි වෙලාවෙත් කෙල්ලො ගැනමයි කියවන්නෙ කියල කට්ටියට හිතෙනවද දන්නෙත් නෑ.මේ දවස් වල එහෙම තමයි.කෙල්ලො ගැනම තමා කල්පනා වෙන්නෙ.හරියට එකක් මීටර් උන දාට ඔන්න මේ කතා නවතින්න ඉඩ තියනව.ඇයි ඊට පස්සෙ වෙන වැඩ තියනවනෙ.ඊට කලින් තියන ටික ලියල දානව.හැබැයි ලිව්ව වාගෙ නෙමෙයි,ගෙදර යන්න බැරි වෙන සීන් එකක් වෙයිද දන්නෙ නෑ කියල හැමදාම හිතෙනව.එහෙන් ප්‍රදීපය සේරම දැනගෙන "උඹ ලංකාවට වරෙන්කෝ........."කියල ඉන්නවද දන්නෙත් නෑ.අරහෙන් සුමුදුගෙ පවුල කැඩිලද දන්නෙත් නෑ.බැඳපු බුවා මේක කියවල.ඔක්කොම හරි දැන් මේක.අල්ලපු ගෙදරනෙ.ඔන්න ඔහෙ කමක් නෑ.ගෙදර ඉන්න බැරි උනොත් අර සඳරුවලගෙ පැත්තටවත් ගිහින් හේනක් කොටාගෙන පැල් කොටයක්වත් අටවගෙන ඉන්නව.ආ......තව පෙළවහකුත් කොරගෙන.මොනව නැතත් ඒක නැතුව බෑනොවැ.හික්.........

අපේ අසල් වැසි කෙල්ලො දෙන්න ගැන පොඩි කතාවක් දවසකුත් කිව්වනෙ.මේවත් මේ උන් දෙන්න මට චාටර් උන සහ මට උන් දෙන්න චාටර් උන පොඩි,පොඩි සීන්.

කෙල්ලො දෙන්න අක්කයි,නංගියි.ගින්දර කෑලි දෙක.ලොකු එක ගිනි ගන්න ඔන්න මෙන්න සයිස්.පොඩි එක රවීනගෙ බඩිය.(රවීන කිව්වෙ "රවීනා තන්ඩන්")මොකද ගමේ කොල්ලො ඉස්සර ඒකිව හැඳින්නුවෙ එහෙමයි.මේ දෙකේ නමුත් මාර නං.ලොකු එක "කාමිනී".පොඩි එක "ජීවනී".හැබැයි නම් තියපු බුවානං අනාගතේ හොදට දැකල නම් තියල තියනවා.මෙයාල ගමේ කොල්ලන්ට ගනන් උනාට මට නං ඉතින් මල්ලි කියනවා.නම කියනව,ආඩම්බර කමක් නෑ හොඳට කතා බහ කරණවා.මෙයාල මට වැඩිය අවුරුදු දෙක තුනක් වැඩිමල් හින්ද මමනං හැමදාම නම කියල පස්සෙ අක්ක කෑල්ල දාල තමයි කතා කෙරුවෙ.මූන බලාගෙන අක්ක කියල කියන්න හිතෙන්නෙ නෑ..........ඒත් ඉතින් මොනා කරන්නද???

ම්........ඔන්න මම චූටි කාලෙ.ඒ කියන්නෙ අවුරුදු 8ක් 9ක් විතර ඇති.ගමේ ස්කෝලෙ තියෙන්නෙ අපේ ගෙවල් ලග.හවසට අපි වටේ පිටේ ඇටයො ටික සේරම ඕකෙ බෝල ගහන්න යනවා.ඉතින් එක දවසකුත් හවසක එකෙක් "දිනේෂය වරෙන් ඉක්මණට........අපි යනවා..........."මොකද ගේ ලගට ඇවිත්ම කතා කරන්නෙ නෑ.තාත්ත හිටියොත් "හැම තිස්සෙම සෙල්ලමමයි" කියල අරුන්ටත් බනින හින්ද.සද්දෙ ඇහුන විතරයි මාත් ඉක්මණට කලිසන් කොටයක් ගහගෙන යන්න ලෑස්ති උනා.මල පනිනම වැඩේ උනේ එතකොට තමයි.අහූනේ නැද්ද අවයවේ සිප් එකට.උන් හිටි තැන් අමතක උනා.ඕක අහුවෙච්ච එකෙක් එහෙම ඉන්නවනම් දන්නවනෙ එතකොට දැනෙන ආතල් එක.පුළුවන් තරම් හයියෙන් කෑගහල ඇඬුවා.ඉස්සරවෙලාම අම්ම දුවගෙන ආවා.අම්මට මේක ගලවන්න සිහියක් නෑ.මාව තුරුළුකරගෙන ඉන්නවා.ඊට පස්සෙ චූටි පුංචි.එයා හොඳටම බය වෙලා,ගලවන්න ට්‍රයි කලා.කොහෙද බෑ.මම පුංචිටත් පයින් ගහල තව හයියෙන් අඬන්න උනා.එතකොටම ආවෙ නැද්ද එහාගෙදර ඇන්ටියි කෑලි දෙකයි.විලි ලැජ්ජාවෙ බෑ.ඇන්ටි ඉක්මණට බලල,"පුතේ සබන් කැල්ල ගේන්නකො" කිව්ව ලොකු එකට.අනේ ඉතින් ඒකිත් දුවගෙන ගිහින් ඒකි ගාන සබන් කෑල්ලද මන්ද ගෙනත් දුන්නා.හික්...........දැන් කට්ටිය ඔපරේෂන් එක.මල පනිනම වැඩේ අරුන් දෙන්න කට ඇරන් මේක දිහා බලන් ඉන්න එක.වේදනාවයි,ලැජ්ජාවයි ....දැන් මට මේක එපා වෙලා.ඔන්න කොහොම,කොහොම හරි සබන් එහෙම අතුල්ලල ඇන්ටි වැඩේ ගොඩ දාල දුන්නා.අම්මෝ.......නිවන් ගියා වාගෙ.ඒ උනාට ටිකක් ලොකු වෙනකනුත් අරුන් දෙන්න සබන් කතාව කිය කියා මාව නෝන්ඩි කලා.මොනව කරන්නද ඉතින් හිතල කොර ගත්ත එකක්යැ.

මේ සීන් එකේදිනං මම අම්බානකට චා උනා.මොකද ඕක උනේ ටිකක් විතර ලොකු කාලෙදි.ඔය ඇටෑච් බාත් රූම් තිබුනට මට වත්ත කෙරවලේ තියන පරණ වැසිකිළිය තරම් අර වැඩේට ගේ ඇතුලෙ නිදහසක් නෑ.දන්නවනෙ ඉතින් ටිකක් සද්දෙ එහෙම දාල වැඩේ කරණකොටනෙ ගතිය තියෙන්නෙ.ඔන්න දවසක් දවල්ට කාල එහෙම 1ට 1.30ට විතර ඕකට ගිහින් දොර එහෙම හොදට ඇරගෙන රටේ නැති එව්ව කල්පනා කර,කර වැඩේ කරණවා.ටික වෙලාවකින් සරම වදයක් වාගෙ දැනුන හින්ද ඒක ගලවල අරන් බිත්ති කොන්දක් උඩින් දැම්මා.අම්මා............දැන් ෂෝක්...හුලං පාර එහෙමත් සැපට වදිනවා.........අපේ අසල්වැසි ගෙදර තාප්පෙ ලග තියනව ලොකු පේර ගහක්.විනාඩි 5ක්වත් ගියෙ නෑ,

"අපරාදෙ අක්කෙ ලොකුම ගෙඩිය සත්තු කාලා.........."

මට තරු විසි උනා.පොඩි එක පේර ගහේ.මම ඉන්න තැන හෙන ගැහුව වාගෙ පේනවා.මීටර් 50ක් වත් නැති තරම්.හෆොයි එදානම්.............!!


ඔය අල්ලපු ගෙදර හිටිය ඒ දවස් වල පොමනේරියන් බල්ලො දෙතුන් දෙනෙක්.බල්ලො කිව්වට බල්ලො එකයි බැල්ලියො දෙන්නයි.අපේ ගෙදරත් හිටිය වල් බල්ලෙක්.වල් කිව්වෙ හික්.........හික්..............තාත්ත කොහෙන්දෝ ඇහිදගෙන ආපු එකෙක් හින්ද.බ්‍රෑන්ඩ් වල එකෙක් නෙමෙයි.ඔන්න දවසක් ලොකු එක එහෙ බල්ලෙක්ගෙ නම කිය,කියා අඬගහනව ඇහෙනවා.මමත් නිකමට වාගෙ ගෙයින් එලියට බැහැල බැලුවා.අප්පට සිරි....!මේන් ඒ බැල්ලි අපේ වත්තට ඇවිත්.අපේ එකාටත් පිනා චාන්ස්.චීස් කෑල්ලක් අහු උනා වාගෙ ඇති.දෙන්න හෝ ගාල වැඩ.එතකොටම ලොකු එක අපේ ගේට් එක පැත්තට එනව ඇහුන හින්ද මම හිමීන් ගෙට රිංග ගත්තා.මොකද ඔය වැඩ කඩාකප්පල් කරන්න ගිහින් නිකන් පව් පුරෝ ගන්න ඕනැයැ.හික්...........එතකොටම ඒකි සීන් එක දැක්කා."අම්මේ................" කියාගෙන ගෙට දිව්වා.ටිකකින් ඇන්ටි ඇවිත් "පිංකි"ව නිදහස් කර ගන්න හදනවා.(පිංකි කිව්වෙ බැල්ලිගෙ නම) මොන පිස්සුද...??පිංකි වත්ත හතර වටේ දුවනවා.අපේ එකත් වැඩේ අතාරිනව කියලයැ.කොහොම හරි පැය බාගයක් විතර දඟලල ඕං බාන්ඩෙ අල්ල ගත්තා.මගෙ දැනුං තේරුම් කමේ හැටියටනම් ඒ වෙනකට ඉතින් පිංකිට බඩු හරිවෙන්න ඕනෙ.

තව ටිකක් ලොකු සීන් දෙකකුත් තියනව.ගෙදර යන්න කලින් හිතුනොත් ඒ දෙකත් ලියලම යනවා.මොකද වැඩේ මාට්‍ටුනම් එහෙම ඔවුන් දෙන්න මගෙ කොලර් එකෙන් අල්ලගෙන "ඇයි තමුසෙ ඒ දෙකත් ලිව්වෙ නැත්තෙ.ඒකත් ලියන්න එපායැ" කිව්වොත් එහෙම.හික්.......හික්.........