අවසානයේදී සපෝටර්,පෙම්වතිය වූ මගේ ප්‍රතම ආදර කතාව.....(නිමි.)

කොල්ලෙකුට ෆ්‍රස්ට් ලව් එක කියන්නෙ මොන වගේ අද්දැකීමක්ද කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඕනෙ නෑනෙ.මාත් ඉතින් කුළුදුලේම ලව් කරන්න පටන් ගත්තු කාලෙ කතාවෙ පොඩි කොටසක් කලින් ලිව්ව නොවැ.නොබලපු අය ඉන්නවනම්මෙතනින් ගිහින් ඒ කොටස ටිකක් බලලම ආවනම් කතාව හරියටම මීටර් වෙයි.

දැන් ඔන්න ඉක්මණට හසුන එයාගෙ අතින් තිබ්බා.ඒ වෙලාවෙ දුල්මිණිගෙ අතත් චුට්ටක් විතර ටච් උනා.අපි මිශ්‍ර ස්කෝලෙක නෙමෙයි හින්ද ඒකත් ඒ දවස් වල හරි අමුතු හැඟීමක්.ට්‍රයි කරන එක නෙමෙයි තමා.ඒ උනාට...අනේ මන්ද,ඒ සියුමැලි චූටි අත...දැනුත් අද ඊයෙ වාගෙ මතකයි.ඔන්න දැන් හිතේ තිබුන එක වදයක් ඉවරයි.කොහොම හරි ලියුම දී ගත්තනෙ.
දැන් ඊලඟ සතියෙ.,ඔන්න වැඩේ යාළුව ඇවිත් නෑ.ට්‍රයි එක විතරයි.මමනම් මාර බයයි ඒ දවස් වල භාග්‍ය එක්ක කතා කරන්න .වචන පැටලෙයි,අනවශ්‍ය දෙයක් කියවෙයි,කියන එව්ව ගැලපෙන්නෙ නැති වෙයි ඔය වාගෙ විවිධ හේතු හිතට එනවා.එදා ඉතින් රුවනට මගෙන් දස වදේ.

"මචං භාග්‍ය ගෙන් අහපන්කො ලියුම ගැන."
"කොහොමද බං එක පාරටම එහෙම අහන්නෙ?අපි ඒකි එක්ක එච්චර කතා කරලත් නෑනෙ."
"උඹට පුළුවන්..,මොකක් හරි කියල ෂෙප් එකේ අහපන් මචං"
"එහෙනම් උඹත් වරෙන්"

දැන් ඔන්න අපි දෙන්නම අමාරුවෙන් ඉන්ටවල් එක ඉවර වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි භාග්‍යව ටෝක් කලා.මම නෙමෙයි රුවන.

"නංගි දුල්මිණි ඔයාට මොකක් හරි දෙයක් ගැන කිව්වද?"
"මොනවද?"
"මේ........දිනේ.....ෂ්ගෙ......ඔයා ගැන අදහසක් තියනවා.."

තව වචනයක් කතා කරන්න හම්බ උනේ නෑ.

"අයියෝ........මොනවද??ඔයාලට පිස්සුද අනේ......."

ඒ වචන ටික අහපු වෙලාවෙ හිත රිදුන තරම් මේ අද වෙනකනුත් වෙලා නැතුව ඇති.එහෙම කියපු එයා ඉක්මණට ක්ලාස් එක ඇතුලට ගියා.ඔන්න නියම යාළුවෙක්ගෙ වටිනාකම දැනෙන වෙලාව.ඇත්තටම රුවන් කියන්නෙ මගෙම සහෝදරයෙක් වාගෙ බුවෙක්.

"අඩෝ ඔච්චර අප්සෙට් ගන්න එපා බං.අපි ආයෙ දුල්මිණිට කියල බලමු"

ඌ පුළුවන් තරම් මගෙ හිත හැදුවා.දැන් ඔය විදියට මාස තුනක් හතරක් විතර ගෙවිල ගියා.ලියුම් 20කට වැඩිය දුන්නා.ආසාවට එක රිප්ලයි එකක් නෑ.දුල්මිණිටත් අපි හෙන ඇනේ.දකින් දකින පාරට අහන්නෙ භාග්‍ය මොකද කිව්වෙ කියල.

"එයා කැමති නෑ අනේ.........O/L ඉවර වෙනකන් ඔව්ව මොනාවත් හිතන්නෙ නැතිලු."
"හරි ඉතින් නංගි කැමතිද නැද්ද විතරක් කියන්න කියන්නකො.ඊට පස්සෙ අපි exam ඉවර වෙනකන් එයා එක්ක කතාවත් නොකර ඉන්නම්"

ඔන්න true love.

"මට පුළුවන් හැම විදියටම කිව්ව අයියෙ.අනේ මං දන්නෙ නෑ...."
(පව් ඒකිටත් පුළුවන් සීමාවක් තියනවනෙ.)"එහෙන් ප්‍රසන්න අයියගෙනුත් මට කරදරේ"
"ඉතිං භාග්‍ය ප්‍රසන්නට කැමතිද?"
"අපෝ.....නෑ...."

ෂිහ් එක්කෝ මේකි එකෙකුට වැටෙන්න ඕනෙ.එහෙමත් නෑ.නිකන් කොල්ලො අවුස්සනව.හික්......නෑ,නෑ....අපෙයි වැ‍රැද්ද.දැන් අපිනෙ ඇවිස්සිලා තියෙන්නෙ.ඔය දවස් වල නොවැරදීම අනිවා අහපු එකක් තමා ඉරිද රෑ "සිරස හින්දි ටොප් ‍ටුවෙන්ටි"ඇයි හිතේ දුකයි,කලකිරීමයි,බලාපොරොත්තුවයි ඔක්කොම කලවං වෙලානෙ තියෙන්නෙ.ඔය සේරටම මටනං ටිකක් විතර විසදුම තමයි හින්දි සිංදුවක් අහන එක.

"දීරෙ,දීරේ සේ මෙරි සින්දගීකෙ ආයා.............දීරෙ,දීරේ මේරෙ දිල්කෝ ජුරායා..........."

මේකනම් මහ අමු පිස්සෙක් කියල හිතෙනව ඇති නේද...?හික්....හික්....තනිකරම පිස්ස තමා.පුරා අවුරුද්දක් නන්ස්ටොප් භාග්‍යට බැහැලම ට්‍රයි කලා.කිසිම සතු‍ටුදායක පිලිතුරක් නෑ.ඔය අස්සෙ ප්‍රසන්නයටත් බැරුවමද කොහෙද මේක අතෑරල වෙන කෑල්ලක් සෙට් කොරගෙන.උන් නිකන් අපි වාගෙ බල,බල ඉන්න උන් නෙමෙයි.අනික අපි කෙල්ලන්ට සෙකන්ඩ් වෙනව වැඩිද මන්ද කියලත් හිතුනා.හී...........මොන සෙකන්ඩ් ද?කෙල්ල මතක් වෙනකොට ඇඬෙනවා.වෙන එකක් ගැන තුන් හිතකින්වත් හිතන්න හිතෙන්නෑ.ඒ තරම් ලව්.

දැන් කට්ටියම 11 වසරටත් පාස් උනා.මම තාම ට්‍රයි.ඒ උනාට කෙල්ල නෙමෙයි කැමති.ලස්සන වැඩි කමද,ආඩම්බර කමද,අධ්‍යාපනේ උවමනාවද මොකද්ද කියල හිතා ගන්න බෑ.ඔය දවස් වල ඔටෝ ග්‍රාෆ් වැඩෙත් නැගල යන කාලෙනෙ.ඉතින් මං මගෙ එකත් දුන්න දුල්මිණිට භාග්‍යට දෙන්න කියල.ඔතනදි තව චාටර් සීන් එකකුත් උනා.හෆොයි...

ඕකෙ තියනවනෙ තමන් කැමතිම ‍ෆිල්ම්,පොත්,සඟරා,පත්තර එහෙමත් ලියන්න තැනක්.ඕකෙදි අපේ පංතියෙ හිටපු එකෙක් කැමතිම පත්තර සඟරා තියන තැන "සීදේවි","නවරස","ගින්දර",මකුණා" play boyඔන්න ඔව්වගෙ නම් ටික ලියල.මටත් වැඩි ගානක් නැතුව තමයි ඔටෝ එක දුන්නෙ.කරුමෙ කියන්නෙ එදා රෑ නිව්ස් වලට පෙන්නුව කොලඹ අසභ්‍ය පත්තර සඟරා තියන තැන් පොලිසියෙන් වටලල ගිනි තියන සීන් එකක්.එතනදි පත්තර වල නම් පෙන්නුවෙ අර කලින් කියපුවගෙ. පස්සෙ දවසෙ හම්බ උනාම දුල්මිණි අහනව "අර ඔයාගෙ යාළුවගෙ favorites magazine ටික නේද ඊයෙ පොලිසියෙන් අල්ලල තියෙන්නෙ" කියල.මොනව කරන්නද ඉතින් කොල්ලොනෙ....හික්.......

දැන්,දැන් දුල්මිණි ගොඩාක් මට ලං උනා.එයා මාර ට්‍රයි එකක් දුන්නෙ කෙල්ලව මට සෙට් කරන්න.ඔන්න එයාලගෙ වාර විභාගෙ දවසක,ටිකක් කලින් exam ඉවර වෙලා එනවා.එදත් පුරුදු විදියට ගිහින් භාග්‍ය ගැන ඇහුවා.පරණ උත්තරේම තමා ලැබෙන්නෙ.දැන් මටත් මේක ඇතිවෙලා.

"auto එක තාම දුන්නෙ නෑ අයියෙ,මම පස්සෙ ඉල්ලල දෙන්නම්කො හදිස්සි නෑනෙ."

"නෑ....දුල්මිණි මං ඔයාගෙන් දෙයක් ඇහුවොත් ඔයා වරදවා හිතන්නෙ නෑ නේද?"
"ඒ මොකද්ද?"

"ඔයාගෙන්.......ඔයාගෙන් මම ආදරේ ඉල්ලුවොත් ඒක මට ලැබෙයිද?"

"හ්..............හී...........දිනේෂ් අයියෙ.........ඔයා.........!!!"

කෙල්ල පය ඉක්මන් කරන්න උනා.මම ටිකක් ස්ලෝ උනා.දැන්නම් ඇවිද ගන්නත් ‍ෆිට් නැති තරම්.ටික දවසක ඉඳන් හිතේ තද කරගෙන හිටපු සිතුවිල්ලක් එහෙම එලියට දාන්න ලැබුන එකත් ලොකු සැනසීමක් වාගෙ.ඔන්න ඔහෙ ඕනෙ එකක්.නැති උනොත් සේරම නැතිවෙච්චාවෙ කියල හිත හදාගෙන ගෙදර ගියා.පහුවදාත් ස්කූල් වෑන් එකේ එන්නෙ නැතුව ඉක්මණට ඇවිත් ගමේ ස්කෝලෙ පැත්තට කිට්‍ටු උනා.කෙල්ල එනවා.කෙල්ල කිව්වෙ දැන් භාග්‍ය නෙමෙයි.දුල්මිණි.හැබැයි මූනෙ නපුරු පෙනුමක්නම් නෑ.

"අයියෝ.....අයියෙ අරක මං ලබන සතියෙවත් ඉල්ලල දෙන්නම්,භාග්‍යල ගමේ ගිහින් ගෙදර කවුරුවත්ම නෑ"

දැක්ක ගමන් මේ මොනව කියනවද මන්ද.මොන autoද දැන්.

"ඔයා මං අහපු එකට මොකද කියන්නෙ....?"
"අපෝ.....ටිකක් ඉවසල ඉන්නකො exam ඉවර උනාම එයා කැමති වෙයි......"
"ඔයත් මගෙ හිත රිදවන්න එපා දුල්මිණි.......please කියන්න...."

පලමු වතාවට දුල්මිණි කෙලින්ම මගෙ ඇස් දෙක දිහා බැලුවා.මෙච්චර ලස්සන කෙල්ලෙක් මට කැමති වෙයිද කියලත් එතකොටනම් නිකමට වාගෙ හිතුනා.

"ම්ම්ම්ම්ම්...........බලමු"

ඔය තියෙන්නෙ......බඩුම තමා...........................මොන මඟුලකට මිරිගුවක් පස්සෙ ගියාද කියල හිතුනා.ඊට දවස් දෙක තුනකට පස්සෙ කැමතියි කියන වචනෙම අහ ගන්න තරම් ඔන්න මේ බුවා ලකී උනා.

හැබැයි සංවේදීම සීන් එක උනේ මෙතන ඉඳන්.සතියකට විතර පස්සෙ භාග්‍යල ගමේ ගිහින් ඇවිල්ල.එක බදාද දවසක හවස පොඩි එකෙක් ඇවිත්

"දිනේෂ් අයියේ................දුල්මිණි අක්ක එන්න කිව්වා............"

නොදෝමකින් මේකගෙ කට ,අහල,පහල ගෙවල් සේරටම ඇහෙන්න ඇති.මොනව කරන්නද .බච්චනෙ.නොතේරුම් කම නොවැ.ඇහුන විතරයි මමත් ඉක්මණට පාගල් එක අරන් එයාලගෙ ගෙවල් ලඟ රබර් වත්ත කෙලවරට ගියා.මෙන්න ඉන්නව කෙල්ල auto එකත් අතේ තියන් බයෙන්,බයෙන් වට පිට බල,බලා.මේක දෙන්නද මේ එන්න කිව්වෙ.

"අයියෙ......"

ඒත්.... ඒ ඇස් දෙකේ කඳුලු පිරිලා.........

"ඇයි ළමයො මොකද මේ........"
"අයියෙ භාග්‍ය ඔයාට කැමති උනොත් මාව අමතක කරණව නේද ඔයා"

"මොනවද දුල්මිණි ඔයා මේ කියන්නෙ.ආයෙ මම එයා ගැන හිතන්නෙ නෑ කියල ඔයාට පොරොන්දු උනානෙ."
"මගෙ ඔළුවෙ අත තියල සත්තයි කියන්න"

යන්තන් වාගෙ බයෙන් ,බයෙන් අත එයාගෙ උරහිසෙන් තිබ්බා.වටේ,පිටේ මොකෙක් හරි දැක්කොත් එහෙමනම් සොරිම තමා.කෙල්ලගෙ තාත්ත පට්ටම,පට්ට සැර බුවෙක්.

"භාග්‍ය .....ඔයාට කැමතියිලු"

එහෙම කියද්දි පව් කෙල්ලට ඉකි ගැහුනා.හිත ටිකක් විතර තිගැස්සුනත් ඒ වගක් කෙල්ලට පෙන්නන්න ගියෙ නෑ.

"දුල්මිණි ඔයා ඒක ෂේප් කරල දාන්න.කොහොමද ඔයා දන්නෙ..?"

"එයා මට කිව්වා..auto එකේ ලියල තියන එව්ව දැක්කම මට පුදුම හිතුනා මේ භාග්‍යද කියලත්"

"කෝ දෙන්න බලන්න ,මොනාද ලියල තියෙන්නෙ."

"මම ඒ කොලේ ඉ රුව අයියෙ.....මට ඒක ඔයාට පෙන්නන්න තරම් හිත හයිය නෑ."
'හරි,හරි ඔයා දැන් ඕක අමතක කරල දාන්න."

එහෙම කියල මම ඉතින් auto එකත් අරගෙන එන්න ආවා.ආපු ගමන් බැලුව පෙරලල.කොහෙද ඒ කොලේ නෑ තමා.ඒ දවස් වල චන්ද්‍රිකා මැඩම්ගෙ කාලෙ.මතක ඇතිනෙ පැය ගනන් ලයිට් කැපුවා.මාත් ඉතින් කඩපු කොලේට යටින් තියන කොලේ චිමිනියට අල්ලල බැලුව පොඩි කොපි පාරක්වත් හොයා ගන්න පුළුවන් වෙයිද කියල.යාන්තමට වාගෙ දැක්ක ලියල තිබිල තියනව නිරෝෂා විරාජිනීගෙ සිංදුවක කෑල්ලකුත්.

සඳ සිසිලේ මේ රෑ...........සඳ කැල්මේ යාවී..............උනුසුම ඔබෙ ආ...දරේ සොයා එමී ප්‍රියේ....................

දැන් මේ මොන දේ උනත් දුල්මිණිගෙ හිතට හරි නෑ කියල මට 100%ක් ෂුවර්.මොකද කරන්නේ...................දෙපාරක් හිතුවෙ නෑ.ගැහුව බ්ලේඩ් එක පොත් මේසෙ.ඇස් දෙක පියාගෙන ඇඟිල්ල තිබ්බ බ්ලේඩ් එක උඩින්.ලේ බිංදුව,බිංදුව එනවා.ලිව්ව ලියුමක්.ඔන්න ඒක දුන්න දවසෙ ඉඳල තමා කෙල්ලගෙ හිතේ තිබුන අව්ශ්වාසෙ නැති උනේ.

ඔන්න ඔහොමයි ඉතින් අන්තිමට සපෝටර් පෙම්වතිය උනේ...............සීන් එක ටිකක් දිග වැඩි උනා.ඇයි අප්පේ අවුරුදු එක හමාරක විතර කතාවක්නෙ.